นางสาว กฤตกัญญา รุ่งศรี NZ3 October 2012
ไดอารี่บันทึกความทรงจำ Newzealand <3
สถานที่ประกอบกิจกรรม : Oxford, Newzealand
วันแรก 12 ตุลาคม 55
เดินทางออกจากสุวรรณภูมิ ไปซิดนีย์ ออสเตรเลียเพื่อเช็คเครื่อง แล้วเดินทางต่อไปไครทเชิท นิวซีแลนด์ รวมเวลา 12 ชั่วโมงกว่าๆ พอมาถึงสนามบิน ก็มีรถจาก โรงเรียน และครูใหญ่ของ โรงเรียนมารับเราไปที่โรงเรียนที่อยู่ใน Oxford ซึ่งเป็นเหมือนตำบลเล็กๆของตัวเมืองไครทเชิท ห่างตัวเมืองประมาณ 10 กิโลได้ ไม่แน่ใจเท่าไหร่ พอถึงโรงเรียนก็มีโฮสแฟมมิลี่มารอรับเรากลับไปบ้าน เราก็กลัวว่าจะสื่อสารกับเค้าไม่ได้ เรามีโฮสแม่ และน้องอีก2 คน ผู้หญิง10 ขวบชื่อ แดเนี่ยล และผู้ชาย 12 ขวบ ชื่อเบลีย มารับ เรากับพี่ในกลุ่มอีกคนอยู่บ้านเดียวกัน
สำหรับเราแล้ว ระหว่างทางที่เค้าพากลับบ้าน โฮสถามอะไรเราหลายอย่างแต่ขอบอกว่า
ณ ตอนนั้นเราตอบอะไรเขาไม่ได้เลย 555 เค้าก็เข้าใจและพูดช้าๆ พอถึงบ้าน เรารู้สึกประทับใจที่สุด
บ้านโฮสเราอยู่บนภูเขา บรรยากาศดี บ้านหลังใหญ่โตมาก อบอุ่น ทุนคนต้อนรับเราดีมาก
พาเราไปแนะนำห้องต่างๆในบ้าน เราก็มีการแนะนำตัวเสร็จสับ เราก็ถามแม่ว่า
ที่นี่มีกฎ อะไรที่เราต้องทำตามไหม
มัมบอกไม่มี อยู่นี่ทำตัวตามสบาย เราก็กลัวเพราะก่อนมาเคยอ่านในเน็ตว่า ไปอยู่บ้านโฮสจะต้องมีตารางเวลาทำนู้นนี่ แต่อยู่ที่นี่ชิวๆสุดๆๆ 555 เหมือนอยู่บ้านตัวเอง แต่ที่สำคัญคือเราต้องรู้หน้าที่ตัวเราเองว่าตอนนี้ต้องทำอะไร อยู่กับเค้าต้องเกรงใจและเคารพเค้า
คืนแรกอาหารมื้อเย็นแน่นอนว่าบ้านเค้าทานอาหารพวกชีส นมเนยซึ่งเราไม่ชอบเท่าไหร่แต่อาหารเย็นประทับใจมาก ถึงจะไม่ชอบ แต่มันอร่อยมากๆ และมีความสุข บนโต๊ะอาหารมีแม่ เราเรียกแม่ว่า Mum และพ่อ เราเรียกว่า Dad น้องอีก2 คน พี่แป้ง(พี่ในกลุ่มที่ได้โฮสคนเดียวกัน) และเรา พอทานอาหารเสร็จ ก็เข้ามาคุยกันใน ห้องนั่งเล่น อย่างอบอุ่น คุยกันหลายเรื่องจนดึกและแยกกันไปนอน
วันที่สอง 13 ตุลาคม 55
วันนี้เป็นวันเสาร์ ตอนเช้า เวลา 9.30 แม่กับพ่อออกไปข้างนอกแต่เช้า เหลือน้องๆอยู่บ้าน เราหิวมากแต่ไม่กล้าออกไปหาอะไรกิน เกรงใจเค้ามาก กลัวว่าจะทำตัวชิวเกินไป แต่สุดท้ายเพราะความหิวเลยย่องออกไปดูว่ามีใครอยู่ในครัวรึป่าว แต่ไม่มีเลยออกไปดูว่ามีอะไรกิน สักพักแม่ก็กลับมาพอดี เลยถามว่ามีอะไรให้กินบ้าง ตอนนั้น เกือบ11 โมงได้ อากาศหนาวมาก ฝนก็ตกแทบจะแข็ง อาหารเช้าเราเป็น ขนมปังปิ้ง หรือ Toast นั่นเอง ทากับช็อกโกแลต หรือ นูทริล่านี่เอง กินไป2 แผ่น บอกตรงๆว่าเลี่ยน และไม่อิ่ม ก็ปกติเราเคยกินข้าวนี่นา 555 แต่ก็ไม่ได้กินต่อ
ต่อมาอาหารเที่ยงเป็นมาม่า ที่มีพริก แต่ไม่มีความเผ็ดเลย แต่น้องๆที่บ้านบอกเผ็ด555 อากาศหนาวทำให้เราเวียนหัวนิดๆ หลังจากมื้อเที่ยง เราก็ช่วยแม่ทำ มัฟฟิ่นบลูเบอร์รี่ มื้อเย็นวันนี้พิเศษสุดๆเพราะเป็นข้าว กับสตูเนื้อ 555 อร่อย สงสัยแม่จะรู้ว่าเราไม่ค่อยชอบพวกชีส เพราะเมื่อคืนเรากินไม่หมด อากาศหนาว 4 อาศา แต่ห้องน้ำอุ่นมากเพราะ บ้านโฮสฝังเครื่องทำความร้อนไว้ใต้ดิน พื้นเลยอุ่นตลอดเวลา
ต่อไปเราคงต้องขอเล่ารวมๆเนื่องจากเยอะเกินที่จะบรรยายนะคะ
เราจะต้องไป โรงเรียนวันจันทร์ – ศุกร์ และเสาร์อาทิตย์คือวันหยุด แต่ปกติแล้วจะได้เรียนแค่
จันทร์-พฤหัส เพราะทุกวันศุกร์ โรงเรียนจะพาออกไปนอกสถานที่ บ้างก็พาไปฟาร์ม ไปสวนสาธารณะ
และพาไปดูรอบๆ Oxford ที่นี่ไม่ใช่เมืองใหญ่ เป็นเมืองเล็กที่อบอุ่นผู้คนเป็นกันเอง และใจดีทุกคนค่ะ
พูดถึงเรื่องเรียน ในวันที่มีเรียนคือเราจะต้องไปตามห้องเรียนที่ทางโรงเรียนจัดไว้ให้ จะต้องไปเรียนรวมกับนักเรียนฝรั่งที่โรงเรียนก็ไม่มีอะไรมาก นักเรียนเป็นกันเอง แต่พูดกันไวมากๆ555 แต่ฟังทันนะ บางวันก็จะเรียนอยู่ในห้อง บางวันก็ออกไปดูกีฬา และก็มีวิชาเลือกที่เราจะไปเรียนอะไรก็ได้ สนุกดีนะ
ยิ่งได้ไปดูกีฬานี่แหละ555 ส่วนมากเพื่อนๆในกลุ่มก็จะไปแอบดูมีคนไหนหล่อๆบ้าง ส่วนพวก ผู้ชายก็จะชอบไปแซวนักเรียนฝรั่งผู้หญิงในโรงเรียน จริงๆแล้วเราเหมือนจะสนิทกันทั้ง โรงเรียนแล้วเพราะ โรงเรียนมีนักเรียนไม่เยอะจึงรู้จักกันอย่างทั่วถึง 555 เรื่องบ้านเวลาอยู่กับโฮสวันเสาร์อาทิตย์ โฮสก็จะพาออกไปนอกบ้านทุกเสาร์อาทิตย์ เข้าเมืองบ้างไปห้าง บางทีก็ไปปีนเขา ไปจ่ายตลาด ไปว่ายน้ำสระน้ำอุ่น สนุกสุดๆกับโฮสครอบครัวนี้ มีความสุขมากๆค่ะ
ทุกวันนี้ยังติดต่อกันอยู่นะ เรื่องภาษา อย่างที่เล่าไปวันแรกฟังไม่รู้เรื่องสักคำจริงๆ แต่พอมาวันที่ 2, 3 เริ่มฟังได้เยอะขึ้น จนกลายเป็นพูดคุยกันเหมือนปกติ แต่ยังมีติดๆขัดๆบ้างเพราะศัพท์บางคำเราไม่รู้ แต่ประทับใจที่ว่า โฮสบอกเราว่าภาษาเราดีมาก คุยกันรู้เรื่องทุกอย่าง แถมคุยกันก่อนนอนทุกคืน (เรื่องคุยเยอะมาก) เรื่องความเป็นอยู่และอาหาร จะบอกว่าอาหารเค้าต่างกับเรามาก เค้าไม่ทานเผ็ดกัน อาหารทุกมื้อก็จะจืดๆ แต่ไม่รู้ทำไมเราไม่ชอบ ขนมปังปิ้งเลย
วันแรกกิน2 แผ่น วันที่สอง แผ่นเดียว แต่พอวันที่สามเริ่มเพิ่ม 3แผ่น และจากนั้นก็ 4 แผ่นตลอด 555 โฮสบอกกินเต็มที่เพราะเรากินจุ แต่ปกติโฮสเค้ากินแค่2 แผ่น ก็เลยกลายเป็นชินไป อาหารกลางวัน อยู่โรงเรียน โฮสจะทำแซนวิชใส่กล่องไปให้กินที่ โรงเรียน ในกล่องจะมีแซนวิช ซึ่งเราบอกโฮสได้ว่าอยากให้มีอะไรในแซนวิช เค้าตามใจเรามากเรื่องอาหาร 555 และก็มีขนม มีผลไม้ กีวี่นั่นเอง แต่จริงๆแล้วเราจะกินอะไรก็ได้ไม่กินก็ได้ ขอแค่ให้บอกเค้า อะไรที่เราไม่กินก็ไม่ต้องให้เค้าใส่ในกล่อง เพราะถ้าเราไม่ชอบ เอากลับมาบ้านเค้าก็จะเสียใจได้ แต่เรากินทุกอย่าง 555 ส่วนอาหารเย็นก็เป็นอาหารออกแนวอิตาลี่ โฮสเค้าก็ตามใจเราอีกเช่นเคยว่าเราอยากกินอะไร จริงๆอยากกินอาหารไทย แต่เราไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนเราก็ต้องเรียนรู้ที่จะกินอาหารบ้านเค้า เราก็เลยคิดเมนู คิดได้คือ ลาซานย่า 555 โฮสเราก็จัดการเลยทำให้เรากินเป็นมื้อเย็น ประทับใจมาก รักโฮสสุดๆ บางวันโฮสเค้าก็ทำอาหารไทยให้เรากินเพราะเค้าเคยกินและเค้าบอกเค้าชอบ
เรื่องความเป็นอยู่ถือว่าไม่ลำบากเลยแม้อากาศจะหนาว น้ำก็อาบน้ำอุ่น อยากบอกว่าห้องน้ำหรู 555 มีอ่างให้ลงแช่ด้วย แต่เราไม่เคยแช่น้ำเลย อาบฝักบัวดีกว่ามันไว เรื่องสายชาร์ตต่างๆ เราก็ต้องเตรียมหัวปลั๊กไปเพราะรูเต้าเสียบปลั๊กของเค้าไม่เหมือนของเรานะคะ อากาศจะหนาวจัดในวันที่ฝนตก บางคืนหนาวมากถึง 0 องศา หรืออาจจะติดลบ แต่ไม่ต้องกลัวใดๆ เพราะอากาศดีมากๆ สบายมาก อ้ออออ เราได้สัมผัสหิมะตกด้วย เพราะบางวันอากาศหนาวมากก็มีหิมะเป็นละอองๆ เราก็เอาโทรศัพท์สมาร์ทโฟนไป ไปใช้ไวไฟที่บ้านโฮส เอาไว้ติดต่อกับทางบ้าน แต่โทรศัพท์ไม่มีเวลาใช้หรอกนะคะ เพราะถ้ามัวใช้โทรศัพท์ก็จะพลาดอะไรหลายๆอย่าง ไปสนุกดีกว่านะคะ แต่บางทีเราก็ขออนุญาตโฮสโทรกลับไปบ้าน แม่เรานี่พูดไปร้องไห้ไป 555 โฮสเราเป็นคนใจกว้างมาก เค้าทุ่มเทให้เรา เราอยากทำอะไรเค้าก็ตามใจ เพราะเค้าบอกอยากให้เรารู้สึกเหมือนบ้าน ไม่อยากให้รู้สึกเหมือนอยู่กับคนแปลกหน้า เราจึงเข้ากันได้อย่างดี
เราอยู่กับเค้าก็ต้องทำตัวดีๆไม่ใช่ว่าหลงระเริงว่าเค้าใจดี เราก็ทำอะไรก็ได้ อยู่ที่นู้นเราก็ช่วยงานทุกอย่าง
เท่าที่เราจะทำได้แต่ส่วนมาก แม่จะไม่ให้เราทำอะไรเลยเพราะเค้าเกรงใจ แต่เราสิมาอยู่บ้านเค้าจะไม่ทำ
อะไรได้ไงเราก็ช่วยเค้าล้างจาน แค่ล้างเศษอาหารออก จากนั้นก็เอาเข้าเครื่องล้างจาน แล้วก็มีจัดนู้นจัดนี่
ให้เรียนร้อยเวลาไปจ่ายตลาดเราก็เอาของเก็บให้เป็นที่ ปกติแม่จะอยู่ที่บ้าน เป็นแม่บ้าน แต่พ่อจะออกไป
ทำงานในเมืองไครทเชิทกับน้องเบลีย เพราะเบลียเรียนในเมือง
บ้านโฮสมีกิจกรรมสนุกๆ คือให้นมลูกวัว มันเป็นอะไรที่ท้าทายมาก เพราะไม่เคยมาก่อน เมื่อเราเอานมให้ลูกวัวกิน มันก็ดูดจนหมดขวดและหลังจากนั้น ความสนุกก็เกิดขึ้น เราจะต้องวิ่งหนีมัน555 เหนื่อยสุดๆๆๆๆ มันจะวิ่งตามขวดนมเพราะมันคิดว่านมยังไม่หมดขวด นี่แหละวิ่งกันแบบไม่ต้องออกกำลังกายไป3 วัน แต่สนุก มันไม่อันตราย ความจริงเราไม่ต้องวิ่งก็ได้มันจะไม่ทำร้ายเรา แต่มันจะอ้อนให้เราเอานมให้มันอีก เราเลยวิ่งหนีมันซะเลย 555
ยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะ มันเป็นประสบการณ์ที่สนุกสุดๆและอยากที่จะกลับไปอีก เราไม่มีปัญหากับโฮสเลยระหว่างที่อยู่ที่นู้น โฮสบอกเราว่าอยากทานอาหารไทย เราเลยจัดให้ต้มยำกุ้ง ที่นิวซีแลนด์จะมีร้านขายวัตถุดิบของ เอเชียอยู่ก็จะมีคนอร์ เครื่องแกงของไทยมากมายๆ เราเลยไปซื้อมาทำ โฮสบอกเผ็ดแต่อร่อย จริงๆเราทำกับข้าวไม่เป็นด้วยซ้ำ แต่เราก็ทำตามสูตรที่เขียนไว้ข้างซอง มันก็ออกมาดีมากและอร่อยด้วย 555
ก่อนวันกลับ2 วันถ้าจำไม่ผิด โรงเรียนมีกิจกรรม มีParty ระหว่าง เรากับโฮสของทุกคนจะมารวมตัวกัน เพื่อเริ่มที่จะอำลากัน มันเป็นอะไรที่เราไม่อยากจะคิดและไม่อยากให้มันถึงวันกลับเลยจริงๆ คืนก่อนกลับเรานั่งคุยกับโฮส แม่ พ่อ และน้องๆ คุยให้ได้เยอะและนานที่สุดน้องๆร้องไห้กันอย่างหนัก เรากอดกันเหมือนพี่น้องจริงๆ T^T สักพักเราก็ขึ้นไปส่งน้องที่ห้องนอน T^T ลงมาก็เจอแม่กับพ่อ เราเลยเค้าไปคุยว่าไม่อยากกลับ ทั้งน้ำตาที่ไหลพรากอย่างหนัก เราไม่ค่อยจะสนิทกับพ่อเพราะพ่อเค้าทำงานกลับดึกทุกวัน จะเจอก็แค่ตอนกินข้าว กับวันหยุด แต่พ่อดูเหมือนจะโหดแต่ความจริงใจดีมาก เรารู้สึกได้ว่าเค้าก็เป็นห่วงและรักเรา เราจึงเข้าไปกอดพ่อกับแม่ เค้าก็บอกว่าดีใจที่มีเรามาอยู่ด้วย เราเป็นเด็กดีกับเค้ามาก และก็ตามสูตรยิ่งเค้าพูด เรายิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม คืนนั้นเรานอนไม่หลับเลยเพราะไม่อยากให้มันถึงตอนเช้าจริงๆ แต่สุดท้ายเวลามันก็ต้องเดินไปเรื่อยๆ
วันกลับเราก็แพ็คกระเป๋าเสร็จตั้งแต่เมื่อคืนเช้าก็เอาขึ้นรถ และโฮสก็ไปส่งที่ โรงเรียน ทุกคนไปรวมตัวกันที่โรงเรียน แล้วก็กำลังรอรถ ระหว่างนั้นก็ได้มีการล่ำลา เราไม่อยากไปเลยจริงๆรู้สึกใจหายอย่างมาก ถึงจะร้องไห้มากแค่ไหนก็ต้องไปอยู่ดี และก็กอดแม่และน้อง และก็ออกเดินทางไปห้างในตัวเมือง เพื่อซื้อของฝากก่อนกลับ และก็ถึงเวลาเดินทางกลับ ก็ขึ้นเครื่องและมาพักเครื่องที่ ซิดนีย์ ออสเตรเลีย และ ต่อมาถึงไทยในที่สุด เมื่อถึงไทยเราก็ได้ล่ำลากับเพื่อนทุกคน เรารู้สึกผูกพันกับทุกคนมาก ได้ร้องไห้อีกตามเคย สุดท้ายก็แยกย้ายกันกลับ เราเจอพ่อแม่เราและเดินทางกลับอย่างปลอดภัยค่ะ
ครั้งนี้ได้ประสบการณ์การใช้ชีวิตที่ดีมาก ทำให้เราโตขึ้น และพูดภาษาได้ดีขึ้น
ฟังออกมากขึ้นได้เจอเพื่อนใหม่ๆ ที่ถึงแม้จะไม่เคยรู้จักกันแต่เราก็อยู่ด้วยกันได้อย่างดี
เรามีความสุขมากไม่รู้สึกเหงาเลย และทุกวันนี้เราก็ยังติดต่อกับโฮสและเพื่อนทุกคนอยู่
ขอบคุณที่ได้ร่วมโครงการกับUCE ขอบคุณมากค่ะ
