บันทึกการเดินทางกับ UCE

สวัสดีครับท่านผู้อ่านทุกคน…ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อน ตั๋งครับ เป็นชื่อที่อ่านไม่ยากหรอกสำหรับคนไทย แต่ว่าสำหรับคนนิวซีแลนด์แล้วละก็ ยากเอาการเลยทีเดียว… ใช่แล้ว ตั๋งเดินทางไปประเทศนิวซีแลนด์กับโครงการ UCE เมื่อตอนที่อยู่ชั้น ม.3  ซึ่งนับจนถึงวันนี้ก็ 7 ปีแล้ว เพราะฉะนั้นก็คงไม่แปลกที่ภาพความทรงจำหลายๆ อย่างจะจางหายไปตามกาลเวลา แต่ความสุข สนุกสนานตลอด 3 อาทิตย์ที่อยู่ในนิวซีแลนด์ยังคงอบอวลอยู่ในความทรงจำของตั๋งจนถึงทุกวันนี้ ที่เป็นแบบนี้อาจจะเป็นเพราะมันเป็นการออกไปผจญภัยนอกประเทศครั้งแรกของตั๋งก็ได้ ทุกคนคงไม่เถียงใช่มั้ยครับว่าอะไรก็ตามที่เป็นครั้งแรกเราจะจำมันได้นาน และมันจะเป็นตัวที่ทำให้เราชอบมันหรือไม่ก็เกลียดไปเลย เหมือนแฟนคนแรกเลยครับ ยังไงซะเราก็จำได้ว่าเธอคนนั้นชื่ออะไร เป็นยังไง ไม่ว่าเราจะแก่ปานไหน เหมือนกันเลย การเดินทางออกนอกประเทศครั้งแรกก็ควรจะทำให้เป็นประสบการณ์ที่ดี ซึ่ง UCE สามารถมอบให้กับเด็กๆ ทุกคนในโครงการได้ครับ

 

น้องๆ คนอื่นที่เพิ่งกลับมาคงจะเล่าการผจญภัยได้สนุกกว่า ตั๋งเลยขอเล่าสั้นๆ ว่าตอนนั้นที่ไปเป็นยังไงพอเห็นภาพ แล้วเล่าเรื่องอื่นแทนละกันนะครับ ตอนนั้นไปอยู่เมือง Gisborne, New Zealand เป็นเมืองเล็กๆ ที่อยู่ขวาสุดของประเทศเลย ได้มีโอกาสเห็นพระอาทิตย์ขึ้นเป็นคนแรกของโลก คนแรกของโลกนะครับ คงไม่ได้มีบ่อยๆ ที่เราได้เห็นอะไรเป็นคนแรกของโลก แต่ว่าเราไม่ได้ไปเที่ยวอย่างเดียว เรามีเรียนภาษาด้วย ทุกวันตั๋งก็จะเดินไปโรงเรียนเพราะบ้านอยู่ไม่ไกลมาก กลางวันก็จะกิน sandwich ที่ host family เตรียมไว้ให้ตั้งแต่เช้า แล้วก็เล่นกับเพื่อนๆ ฝรั่ง ตกเย็นเราก็กลับบ้านใช้ชีวิตกับ host family เรียนรู้ว่าคนที่นู่นวิถีชีวิตครอบครัวเป็นยังไง พอใกล้จะกลับพวกเราทุกคนก็จะต้องเตรียมจัดนิทรรศการประเทศไทย มีการแสดง การทำอาหารไทยเลี้ยงแขกที่มาร่วมงาน ซึ่งไม่เหมือนการไป summer กับโครงการอื่นๆ ที่มีแค่เที่ยวกับเรียนภาษา ตลอดเวลา 3 อาทิตย์ที่ Gisborne, New Zealand ตั๋งเรียนรู้อะไรเยอะมาก แต่ถ้าจะให้เล่าทั้งหมดก็คงเขียนกันไม่จบครับ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ตั๋งได้กลับมา คือความกล้าที่จะออกจากบ้านไปเผชิญโลกในต่างแดนด้วยตัวเราเอง ทำให้ตั๋งตัดสินใจสมัครเข้าร่วมโครงการ 1 ปีกับ AFS ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา

  

 

    …ก่อนที่จะยาวเกินไป ตั๋งขอสรุปสั้นๆ ว่า การเดินทางไปต่างเทศทำให้หลายคน

ได้เปิดโลกทัศน์ของตัวเอง เรียนรู้การใช้ชีวิตในที่ที่เราไม่คุ้นเคย หลายคนกลับมา

ก็กล้าแสดงออกมากขึ้น เป็นระเบียบมากขึ้น ทำให้คุณพ่อคุณแม่ดีใจ   ล้วนแต่เป็น

ประสบการณ์ที่ดีและมีคุณค่า สิ่งสำคัญคือเลือกเดินทางกับโครงการที่เป็นมืออาชีพ

ไว้ใจได้และ ปลอดภัย จะเดินทางไปประเทศไหนนั้น  ก็ขึ้นอยู่กับความพร้อมของคน

ที่จะบิน โดยสามารถสอบถามจากพี่ๆเจ้าหน้าที่ได้เลย…สุดท้ายตั๋งขอขอบคุณ  UCE

ที่ให้โอกาสตั๋งไปในวันนั้น    และ ยังไม่ลืมกันในวันนี้ ขอบคุณครับ……..

 

 

  

  

โชติ จินดารัตนชลกิจ (ตั๋ง)

นิสิตคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี หลักสูตรนานาชาติ ชั้นปีที่ 4

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย