สวัสดีครับ ผมชื่อนายวิศรุต พิรุณสุนทร
ศิษย์เก่าโครงการยูซีอี รุ่นที่ 35 เดือน ตุลาคม2555
ผมจะขอเล่าตั้งแต่วันที่ปฐมนิเทศเลยนะครับ
ก่อนเดินทาง ผมและผู้เดินทางทุกคนจะต้องเข้าปฐมนิเทศเพื่อทราบข้อมูลก่อนเดินทางครับ วันนั้นก็ได้ทำกิจกรรมช่วงเช้าอย่างสนุกสนานมากครับโดยเฉพาะกิจกรรมศันทนาการ ขณะเดียวกันก็ได้ทำความรู้จักกับเพื่อนๆในกลุ่ม พอช่วงบ่ายก็ได้รวมกลุ่มกันตามที่กำหนดให้ ซึ่งผมมีอาจารย์พี่เลี้ยงคือ คุณครูเเต้ม พรพนา อัญชลิสังกาส ซึ่งเป็นคุณครูที่โรงเรียนดอนเมืองทหารอากาศบำรุง กรุงเทพมหานคร กับพี่เลี้ยงหัวหน้ากลุ่มคือ พี่ตอง พิชญ์สินี นรินทรสรศักดิ์ จากโรงเเรียนชลราษฎรอำรุง จ.ชลบุรี
แล้ววันนั้นก็มาถึง
วันที่ 12 ตุลาคม 2555 ที่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ กรุงเทพมหานคร วันนั้นซึ่งเป็นวันที่ผมกับเครือญาติต่างก็มีความตื่นเต้น มีความปีติยินดี
กันถ้วนหน้า โดยเฉพาะผมก็อาจจะตื่นเต้นมากเป็นพิเศษ เพราะจะได้พบกับเพื่อนๆในกลุ่ม และอาจารย์ในกลุ่ม ซึ่งเพื่อนๆก็น่าจะมีอาการไม่ต่างจากผมแม้แต่น้อยเลยนะครับ พอถึงเวลานั้นผมก็ได้ไปเช็คอิน ทำขั้นตอนทุกอย่างเสร็จแล้วผมก็ขึ้นเครื่องบินตามที่กำหนดไว้ขณะนั้นผมก็ได้สนทนากับผู้โดยสารชาวต่างประเทศซึ่งโดยสารเครื่องบินลำเดียวกันกับผมก็สนทนาอย่างสนุกสนสนาน พอวันรุ่งขึ้นผมก็ได้ลงพักเครื่องที่ประเทศออสเตรเลีย เมืองซิดนีย์ เพื่อรอขึ้นเครื่องลำใหม่ จากนั้นผมก็นั่งโดยสารต่อถึงประเทศนิวซีแลนด์ พอถึงท่าอากาศยานเมืองไครเชิร์ท วันนั้นสภาพอากาศแปรปรวนเล็กน้อย มีฝนตก เครื่องบินลำนี้ก็ฝ่าฟันอุปสรรคทางอากาศได้โดยดี พาเรามาถึงประเทศนิวซีแลนด์โดยสวัสดิภาพ
พอออกจากท่าอากาศยานไครเชิร์ท พวกเราก็เดินทางต่อไปที่โรงเรียนดาฟิวส์ ไฮสคูล ซึ่งพอไปถึงก็ได้พบกับคณาจารย์ที่โรงเรียนดาฟิวส์ ไฮสคูล และได้ให้แต่ละคนแยกย้ายเพื่อได้พบกับ Host Family ซึ่งทางโครงการจัดให้ผมพักอยู่กับ ภูมิ จินกิสิกิจ กับ ครอบครัว Barret-Power พอผมถึงบ้านโฮสต์ ก็พูดคุยกันเล็กน้อย
ผมได้ดำเนินชีวิตประจำวัน คือ ตอนเช้า – เย็น ผมนั่งรถไปที่โรงเรียน พอไปถึงโรงเรียนแล้วก็รวมตัวกับกลุ่ม แล้วก็รวมตัวรวมตัวบัดดี้คือนักเรียนของดาฟิวส์ ไฮสคูล ตามที่โครงการจัดให้ ซึ่งบรรยากาศในการเรียน ตอนเเรกผมก็คิดว่า จะมีวิชาลูกเสือ ยุวกาชาด เนตรนารี วิชาร.ด. สำหรับนักเรียน ม.ปลาย แต่ที่นู่นกลับไม่มี 4 วิชานี้เลย ซึ่งต่างจากการเรียนของประเทศไทยอย่างมาก ในการเดินทางไปทำกิจกรรม พวกเราจะต้องร่วมกันจัดงาน Thailand Culture Exhibition และพวกเราจะต้องแสดงวัฒนธรรมไทยด้วย ซึ่งในวันนั้นผมก็ได้อาสาการแสดงโชว์ คือ เพลงฉ่อย ซึ่งการแสดงของผมก็เป็นที่ชื่นชอบนักเรียนชาวต่างประเทศอย่างมาก ตั้งแต่วันนั้นผมก็ดำเนินชีวิตที่ประเทศนิวซีแลนด์อย่างมีความสุขตลอดจนถึงวันสุดท้าย
สิ่งที่ผมมีความสุขมากที่สุดสิ่งหนึ่งคือ ผมได้ถ่ายรูปกับรัฐมนตรีนิวซีแลนด์ และทางโครงการก็ได้นำรูปที่ถ่ายนั้นลงในเฟสบุ๊คของโครงการ แล้วคุณแม่ก็มาโพสต์ ซึ่งเป็นสิ่งภูมิใจมากที่สุด
แล้วถึงเวลาที่จากกัน
วันที่ 31 ตุลาคม 2555 ณ โรงเรียนดาฟิวส์ ไฮสคูล เวลา 08.00น. ซึ่งเป็นวันเวลาที่ทุกคนในกลุ่มจะต้องจากกัน ในขณะนั้นทุกคนก็มีอาการเสียใจบ้าง อะไรต่างๆ นาๆ บางคนก็ถ่ายภาพกับผู้อำนวยการโรงเรียนดาฟิวส์ ไฮสคูล เพื่อเป็นเกียรติ ก่อนจะกลับเมืองไทย และพอทำธุระเสร็จทุกอย่าง พวกเราก็เดินทางไปที่สนามบินไครเชิร์ท เพื่อขึ้นเครื่องกลับประเทศไทย และเดินทางกลับถึงเมืองไทยโดยสวัสดิภาพ ซึ่งแต่ละคนก็ได้แยกตัวจากกันเพื่อไปหาผู้ปกครอง ญาติพี่น้อง ด้วยอาการตื่นเต้น สุดท้ายนี้ผมอยากจะบอกว่า ขอให้เยาวชนยูซีอี รุ่นที่เดินทางขณะนี้เดินทางโดยสวัสดิภาพ และได้รับประสบการณ์ดีๆ เช่นเดียวกันกับผมนะครับ
ขอบคุณครับ
